Gonca Gül
Rüzgârlar yapraklarımı savurur,
Yağmurlarla ıslanır yorgun sümbül
Hüzünlü bahar içimi kavurur.
Aklımı gece hasretin kurcalar
Bahçemde yanık yanık öten bülbül
Ruhu gelirde gönlümü yaralar.
Pencereme sevdalı bir kuş konar
Avuçlarımda açan gonca bir gül
Hasret gelir gece rengine salar.
Ayrılık çeker yorgun dallarımdan
Bahçede kalır boynu bükük bülbül
Kavrulur savrulurum rüzgarlardan.
Yazar: İbrahim Özgün
Edebiyat Şiir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder